Ευάγγελος Τούλης: Πυροτέχνημα οι εξαγγελίες για τον αγροτικό - προσωπικό γιατρό
Αρχική Σελίδα Ο Σύλλογος Ο Σύλλογος Διοικητικό Συμβούλιο Επιστημονική Επιτροπή Αίτηση έγγραφης νέου μέλους Λίστα Μελών Τι είναι η Χειροπρακτική Τι είναι η χειροπρακτική Η πρώτη επίσκεψη Άρθρα Οσφυαλγία Αυχενικό σύνδρομο Πονοκέφαλοι Η συντήρηση της σπονδυλικής στήλης Φθορά και εκφύλιση Χειροπρακτική και αθλητισμός Ειδήσεις Σύνδεσμοι Επικοινωνία
“Από την εμπειρία μου στο εξωτερικό, αυτά είναι προβλήματα που αποφεύγονται με τη χρήση πρωτοκόλλων εξετάσεων, τα οποία αναγκάζουν τους θεραπευτές να κάνουν συγκεκριμένα τεστ που υποδεικνύονται ανάλογα την συμπτωματολογία του ασθενούς. Στην Ελλάδα κάποιες φορές αναλαμβάνει η εμπειρία, πράγμα επικίνδυνο και για τον ασθενή που μπορεί να πάρει λάθος διάγνωση αλλά και για τον οποιοδήποτε γιατρό, φυσιοθεραπευτή, οστεοπαθητικό, ο όποιος είναι πιθανόν ότι δεν θα μπορέσει να εντοπίσει την πιο σπάνια παθολογία που μπορεί να του χτυπήσει την πόρτα.
Υ/Γ Σύντομα θα κάνουμε αναλυτικότερη παρουσίαση των εναλλακτικών θεραπειών και θα φιλοξενήσουμε και ειδικούς.
Μέχρι τώρα έχουμε εκπονήσει σειρά μελετών όπως: Ρεφλεξολογία και Σκλήρηνση κατά Πλάκας, Ρεφλεξολογία και Ψυχολογία κ.α.
Σύμφωνα με τα τον Ιπποκράτη, στο σύγγραμμά του 'Περί Άρθρων', πρέπει να αναζητούμε τη βασική αιτία μιας ασθένειας get more info πρώτα στη σπονδυλική στήλη.
Τι είναι η οστεοπαθητική & σε τι βοηθάει την έγκυο, την λεχώνα ή το νεογέννητο;
Υπάρχει κάποιος κίνδυνος κατά την διάρκεια της θεραπείας από τον οστεοπαθητικό;
Είναι η πιο καταπονημένη περιοχή της σπονδυλικής στήλης. Η οσφυαλγία είναι πολύ συνήθης.
Η συνήθης ιατρική προσέγγιση κινείται στον άξονα φαρμακευτική αγωγή-επέμβαση.
Ι. Κιουμής: Ο κορωνοϊός σήμερα - Γιατί τα τεστ βγαίνουν αρνητικά
Ελευθερία Μαντζώρου, καθηγήτρια μάλαξης και φυτοθεραπείας
Με άλλα λόγια, δηλαδή τα στοιχεία που μπορεί να προκαλούν τα συμπτώματα μιας συγκεκριμένης ασθένειας μπορούν στις σωστές δόσεις να χρησιμοποιηθούν για την θεραπείας της.
Η άρθρωση «μπλοκάρει». Χάνει κίνηση και γίνεται πιο δύσκαμπτη. Αυτό δημιουργεί στους μυς της περιοχής την ανάγκη να κάνουν “υπερπροσπάθεια” για να την κινήσουν και “υπερωρίες”, με αποτέλεσμα την εμφάνιση σπασμού και αδυναμίας -λόγω εστιασμένης τοπικής “υπερκόπωσης”.